“Kijk, ik kan mezelf natuurlijk een professional noemen,” post Jacqueline Kamp (56) een paar maanden geleden enthousiast op LinkedIn, “maar als de beroepsvereniging Noloc er net zo over denkt dan word ik daar toch wel blij van. Deze maand ben ik weer gerecertificeerd als Register Loopbaanprofessional. Een soort APK hoe ik mijn werk doe. Maar dat niet alleen. Het brengt ook reflectie en bewustwording van mijzelf in ontwikkeling. Dat stopt immers nooit.” 

“Hoe lang ik lid ben van Noloc? Poeh, ik zou het niet weten”, zegt Jacqueline, “zeker een jaar of 10.” De ervaren loopbaancoach blikt terug op haar loopbaan en vertelt dat ze altijd gefascineerd is geweest door mensen en werk. Na een blauwe maandag in de toerismesector komt ze in aanraking met uitzendconcern Randstad. Ze merkt direct ‘wow, wat een inspiratie en gedrevenheid hier’. Jacqueline krijgt daar alle ruimte om zichzelf te ontwikkelen van intercedent tot volwaardig loopbaanadviseur. Het blauwe bloed van Randstad stroomt al met al zo’n 23 jaar. Dan wordt het tijd voor een volgende stap.

Worsteling loopbaan

“Ik wilde eigenlijk al eerder weg. Dat is ook wel een deel van een worsteling van mijn eigen loopbaan geweest. Ik durfde de stap niet te zetten en was bang voor ‘even met lege handen staan’, ook voor de financiële gevolgen. Ik voelde me niet meer verbonden met de organisatie. Wel met de collega’s en het werk inhoudelijk, maar niet meer met de manier waarop we moesten werken. Ik voelde geen ruimte meer om te doen wat ik wilde doen.” 

Jacqueline neemt een loopbaancoach in de arm en knipt de navelstreng met haar werkgever door. Ze begint voor zichzelf. “Ik had goed contact met de zzp’ers bij Randstad en dacht: dit is eigenlijk wat ik wil. Gewoon vrijheid. Kiezen welke trajecten je aanneemt, en aan welke organisatie je je wilt verbinden.” Ze richt zich naast loopbaanbegeleiding op thema’s zoals mindfulness, zingeving, vitaliteit en leefstijl. De groepslessen yoga die ze geeft, noemt Jacqueline de ‘kers op de taart’. 

Op de vraag of het een juiste keuze is geweest, knikt Jacqueline. “Ja, he-le-maal. Soms mis ik wel eens collega’s en het teamgevoel, dat sparren en lachen met elkaar.”

Hoe zie jij ons vak als je praat over duurzame inzetbaarheid in de komende jaren? Jacqueline denkt even na. “Ik denk dat vitaliteit als thema een van de belangrijkste dingen is. Dat mensen vitaal blijven en inzetbaar zijn om in ieder geval klaar te zijn voor nieuwe uitdagingen. Niet alleen werk verandert maar de mens verandert ook. Je ziet meer een verschuiving van welvaart naar welzijn. Dat gezondheid en kwaliteit van leven steeds belangrijker wordt voor mensen. Er is in mijn beleving ook een zingevingsvraagstuk bijgekomen. Is het van betekenis wat ik doe? Wat draag ik bij en wat kan ik eigenlijk nog meer?”

Hoe heb jij het proces van recertificering eigenlijk aangepakt? “Ik weet dat de recertificering de nodige tijd vraagt. Ik ben dit jaar vroeg begonnen omdat ik er meestal tegenaan zit te hikken om te starten”, vertelt Jacqueline. “Als je er eenmaal in zit, dan begint het ook leuk te worden. Op een gegeven moment was ik niet meer van mijn laptop weg te slaan. Het wordt een soort ‘levend document’. Je bent continu aan het schaven. Het was ook gewoon echt heel leerzaam!”

“Ik denk dat het heel belangrijk is dat je aan zelfreflectie doet als je jezelf wilt ontwikkelen. Om te weten: waarom doe je wat je doet? Waar sta je? En ook: waar ga je naartoe? Eigenlijk zie ik het gewoon als één groot zelfonderzoek, een soort loopbaantraject voor jezelf. Het is leuk om terug te kijken: hoe heb ik nou zelf bewogen die afgelopen 4 jaar? Dat doe ik natuurlijk ook wel regelmatig voor mezelf: hé, het valt me op dat ik hier naartoe ga. Het pad ontvouwt zich altijd wel voor mij”, glimlacht Jacqueline. 

Zou jij het iedereen aanraden? “Ja, waarom niet? Ik kan het iedereen aanraden. Absoluut! Het is leerzaam. Het vergroot je kennis. Ik heb wat geleerd over methodisch werken. Al die stromingen in loopbaanadvies: oh ja, hoe zit dat dan voor mij? Hoe doe ik dat in de praktijk? Je wordt gedwongen tot zelfreflectie. Heel veel dingen zijn een gewoonte geworden, dat vind je normaal. Het is goed om scherp te blijven.”

“Iedereen kan zich loopbaancoach noemen. In die zin vind ik het ook een zakelijk kwaliteitskeurmerk. Het geeft aan dat je een bepaald niveau hebt.” 

Of ze nog tips heeft voor vakcollega’s? “Begin echt op tijd, zodat je jezelf de tijd geeft om ook het onbewuste te laten meespreken. En reflecteer op jezelf als coach in plaats van het effect van jouw coaching op je cliënt. Dat is een ander soort reflectie.”

“Aan het begin zie je er misschien tegenop. Het is een soort ei leggen”, lacht Jacqueline. “Dat weet ik van de eerste keer ook: als het ei eenmaal gelegd is, dan geeft het ontzettend veel voldoening. Het is écht waardevol voor jezelf. En ook voor je cliënten en opdrachtgevers.”

Hulp nodig bij recertificering?

Meld je aan voor de live bijeenkomst 'Recertificeren als RL'