Het CvB is het advies- en informatieorgaan van de Raad voor Beroepsregistratie (RvB). Het college geeft op basis van haar bevindingen (on)gevraagd advies aan de RvB. Naast voorzitter Erik Groot, bestaat het CvB uit een brede vertegenwoordiging van organisaties met als kopstukken Hans Marell, John Fahrenfort, Geert-Jan Waasdorp, Karlien Haak, Heidi Logtens, Wiesje ten Hoor en Ambtelijk Secretaris Raad en College Emilie Rozendaal. 

Publieke zaak

“Thema’s op de arbeidsmarkt zoals werkgeverschap, duurzame inzetbaarheid, diversiteit & inclusie en grenzen aan flexwerk hebben altijd mijn belangstelling gehad”, vertelt Groot. Sinds 2 jaar werkt Groot als zelfstandig adviseur/bestuurder. Daarvoor werkte hij jarenlang als directeur bij Algemene Werkgeversvereniging Nederland (AWVN). “In deze rol was ik verantwoordelijk voor de adviesactiviteiten binnen AWVN. De laatste jaren heb ik mij intensiever kunnen richten op het uitbouwen van het netwerk van AWVN in de sectoren (semi-)overheid en zorg en ontwikkelingen op de arbeidsmarkt zoals diversiteit & inclusie, skills, technologie & inclusie en algemene trends zoals digitalisering, vitaliteit en flexibele arbeid. Als voorzitter van het CvB vertegenwoordig ik niet een organisatie, maar kan ik wel mijn kennis van ontwikkelingen op de arbeidsmarkt benutten.” 

Groot is tevens onafhankelijk voorzitter van het College van Deskundigen Uniforme Loonwaarde Methodiek. Als adviseur is hij vooral actief in de sector van de podiumkunsten, waaronder symfonieorkesten, Nationale Opera & Ballet en omroep muziek. Daarnaast bekleedt hij een aantal bestuursfuncties in maatschappelijke stichtingen. “Ik vind het heel belangrijk om iets te hebben met de publieke zaak. Op het raakvlak tussen markt en overheid voel ik me het meest thuis."  

Eerste indruk

Groot is net binnenboord bij Noloc en op de vraag wat zijn eerste indruk is van Noloc, antwoordt hij: “Ik zie een organisatie die een positieve ontwikkeling doormaakt en goed bezig is zaken te professionaliseren en boutjes en moertjes verder aan te draaien.”

Het CvB onderzoekt of er aanleiding is tot het bijstellen van het beroepsprofiel, toetsingskader of wijze van toetsing. Groot licht toe: “Wij houden ons bezig met de monitoring van de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt. Wat is er aan de hand en wat zou het kunnen betekenen voor de rol van loopbaanprofessional en jobcoach? We geven signalen af die van belang kunnen zijn voor de beroepsregistratie of het beroepsprofiel. En adviseren de RvB op het juiste abstractieniveau, zonder daarbij voorschrijvend te zijn.” 

“Er is altijd spanning als het gaat om open marktbewerking versus kwaliteitseisen. Met name omdat coaching zo’n vrij beroep is, is het goed om kwaliteiten te stellen en mensen aan bepaalde eisen te laten voldoen en te (her)registreren. Ik ben heel erg vóór kwaliteitsbewaking en certificering”, zegt Groot als het gaat om het belang van een keurmerk. 

Ga als-je-blieft praten

Of Groot zelf wel eens een loopbaancoach heeft ingeschakeld in zijn carrière? Lachend: “Nee, ik heb wel veel assessments en managementtesten gedaan en me altijd beziggehouden met mijn eigen ontwikkeling.” Hij erkent echter wel het belang van een loopbaanprofessional en ziet de worsteling van zijn 26-jarige dochter bij het bepalen van haar toekomst. “Ze weet het niet en worstelt met vragen zoals ‘Wat vind ik nou leuk? Waar verdien ik mijn boterham mee in de toekomst? Waar voel ik me als een vis in het water?’ Ik heb gezegd: ga als-je-blieft praten met iemand die jou kan adviseren.” 

Geen lean back figuur

Tijdens presentaties over de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt benadrukt Groot altijd dat mensen van hun 24e tot ongeveer 68e aan het werk zijn. “Dan kun je je leven niet zien als een klimrots. Er zijn momenten opzij, naar achteren. Ook in de laatste fase, zo’n 6 à 7 jaar voor je pensioen wil je leuk werk doen en van toegevoegde waarde zijn. Dan kun je geen ‘lean back figuur’ zijn. Je moet zelf in actie komen. En je eigen paradigma ter discussie stellen.” 

Grote rol voor Noloc

Groot noemt als voorbeeld het werk van beroepsmusici. “Een cellist wordt op z’n 60e fysiek minder sterk, de vingervlugheid neemt af evenals het concentratievermogen. Dan moet hij dus op z’n 40e eigenlijk al een stevig gesprek voeren in de zin van ‘Waar ga je naartoe?’ Mogelijk een tweede spoor bedenken. Dat is zo belangrijk. Deze mensen hebben bijzondere kwaliteiten: ze zijn superflexibel, zeer gedisciplineerd, hoog ontwikkeld, zijn gewend om onder hoge druk te werken en complexe partijen te spelen. En ze moeten goed kunnen samenwerken! Dit soort competenties moet je ogen openen, daar zie ik een grote rol weggelegd voor de beroepsgroep van Noloc.”

Ook de werkgever speelt hier een belangrijke rol in. Groot pleit voor veilige arbeidsmarktverhoudingen om dingen bespreekbaar te maken onder het mom van ‘Hoe houd je mensen lekker aan de pruttel?’

Wat nou als jij jouw loopbaan opnieuw zou mogen doen? Een lach. “Grappig. Ik ben opgeleid als fluitist. Dus een muzikale carrière had ik ook mooi gevonden.”

“Het volgen van je hart en waar je energie van krijgt, wordt zo onderschat in wat de waarde daarvan is. Je ziet zoveel mensen aftellen alsof ze bij wijze van spreken in een gevangenis zitten, zo van ‘ik moet nog 2, 5 jaar.’ Dat is toch zonde!”  

Lees ook -> De Raad voor Beroepsregistratie: De oren en ogen van het keurmerk