In een inclusieve arbeidsmarkt- en samenleving is de jobcoach heel belangrijk, een instrument waar we niet meer omheen kunnen, maar hoe kunnen we het verder ontwikkelen? Marea de Bruijn, bestuurslid Noloc en jobcoach deskundige, ging erover in gesprek met Ronald van Zijp, landelijk manager voorzieningen en re-integratie bij UWV.

Het verschil maken

Ronald van Zijp woont met vrouw en twee kinderen in Twello en werkt al 35 jaar bij UWV. Hij begon er ooit als bijbaantje en is inmiddels landelijk manager voorzieningen en re-integratie. Een functie die hij zelf gecreëerd heeft, op basis van wat hij zag dat nodig was voor de organisatie. En, belangrijker, ook voor de burger en de markt! Hij maakte zijn wens kenbaar en vervult inmiddels zo’n 3,5 jaar deze rol. Een rol waarin hij processen weet te stroomlijnen en de regiokantoren specialiseerde.

"Wat mijn persoonlijke verbinding met jobcoaching/ re-integratie is? Drive, ambities. Ik wilde met sporten ook altijd de beste zijn. Het maakt me enthousiast dat ik een rol heb, waarin ik samen met mijn collega's rechtstreeks het verschil kan maken of mensen naar werk of school kunnen”.

Wat geeft je energie in je rol?

Ronald benadrukt hoe belangrijk hij het vindt om overal ‘ogen te openen’ over wat er aan mogelijkheden is omtrent de inzet van voorzieningen. Een belangrijke boodschap die Ronald wil afgeven is: “Heb vooral oog voor het talent van de mens en zet voorzieningen in voor de eventuele beperking”. Hij geef door het hele land presentaties voor onder andere werkgevers, belangengroepen en medewerkers van UWV: “Ik vertel hen over de mogelijkheden om voorzieningen aan te vragen en kan daarin de toehoorders echt verder helpen. Ik vertel ook altijd dat wanneer men twijfelt of men ergens een voorziening voor kan aanvragen, dit gewoon moet doen. UWV moet de aanvraag dan beoordelen en vaak blijkt dat er meerdere mogelijkheden zijn.”

Verbinding tussen praktijk en beleid

Technologische vooruitgang biedt mogelijkheden

Ronald vertelt over een pitch die hij mag geven op een bijeenkomst voor bedrijven op het gebied van innovatie. Belangrijk om de krachten, met leveranciers, ontwikkelaars, burgers en UWV, hierin te bundelen. Dit omdat de technologische vooruitgang het nog meer mogelijk maakt dat mensen in het arbeidsproces kunnen participeren. De energie is voelbaar terwijl Ronald vertelt en enthousiast een filmpje laat zien over de mogelijkheden die de technologie biedt. “Ja, het kost wel geld” zegt Ronald, “maar dit is toch geweldig! VR-brillen, ook zoiets, mogelijk inzetbaar bij ASS in het voorbereiden op een locatie bijvoorbeeld. De jobcoaching blijft nodig om de klant te helpen in goed werknemerschap, zorgen dat iemand op tijd op zijn werk is bijvoorbeeld.”

Inclusieve arbeidsmarkt: die is er al

Waar zie jij een inclusieve arbeidsmarkt ontstaan?

"Een inclusieve arbeidsmarkt. Die is er al. Toch neemt maar 10-15% van de werkgevers iemand met een arbeidsbeperking in dienst. Jobcoaching is een mooie voorziening waar werknemers echt mee geholpen zijn. Mensen hebben jobcoaching gewoon nodig. Werkgevers kunnen de mensen die nu nog op de bank zitten goed gebruiken.”

Het gaat om mee kunnen doen. “Nederland heeft het VN-verdrag getekend om goed vorm te geven aan inclusie. Dat kost geld. Laten we dat nou accepteren en dan vooral kijken naar welke talenten iemand heeft en wat iemand nodig heeft aangaande zijn of haar beperking. En ja, het kost meer geld bij iemand die minder uren kan werken, maar misschien moeten we ook de sociale kant meenemen en niet alleen de besparing op de uitkering. Het levert ook wat op”.

Met elkaar op onderzoek uit

Kijkend naar jobcoaching, wat is het beste wat er volgens jou zou kunnen gebeuren? “Dat werkgevers, werknemers, UWV en leveranciers elkaar nog beter vinden. Dat ze logisch bij elkaar komen en een oplossing bieden. Kortom, dat ze elkaars rollen kennen en in kunnen zetten. Jobcoaching is niet meer ‘im frage’. Echt een belangrijk middel. Het zou goed zijn om met elkaar te onderzoeken waar de coaching nog meer ingezet kan worden? Denk bijvoorbeeld aan meer life coaching, coaching specifiek voor ASS/ADHD.”

Wat maakt het uit van wie het komt?

In een wereld die in complexiteit snel toeneemt, is samenwerking vanuit de intentie ‘wat is er wel en wat is op basis daarvan mogelijk’ hoopgevend. Vanuit die gedachte stellen we Ronald de laatste vraag: Waar hebben wij elkaar nog niet gevonden waar we elkaar wel zouden moeten vinden? “Ik heb het idee dat we apart van elkaar met een stukje beleidsvorming of beïnvloeding bezig zijn. Ik weet niet of het kan, maar ik denk elkaar vinden en verbinden binnen het werkveld en van daaruit naar het ministerie in gezamenlijkheid vanuit de uitvoering kunnen optrekken. De praktijk daar vertolken, met elkaar evalueren en bijstellen. Wat maakt het uit van wie het komt?