Ik zag een filmpje van Maarten van der Weijden die heen-en-weer naar Engeland zwom. Hij was op de terugweg. Zijn grote handen gehuld in zwarte, rubberen handschoenen ploegden zich als kolenschoppen door het koude water. Zijn slagen in een langzaam maar aanhoudend tempo. Vanaf de boot naast hem gaf zijn coach hem een bidon drinken. De bidon zat in een net aan het uiteinde van een lange stok. Van der Weijden moest twee keer grijpen voordat hij de bidon uit het netje kon pakken. Tussen de golven door nam hij een slok.

In de anderhalve minuut dat het filmpje duurde, maakte zijn volharding diepe indruk op mij. Van der Weijden is een uitzonderlijk zwemtalent. En een doorzetter. Hij is niet zuinig met wat hij kan. Later die week hoorde ik hem op de radio. Hij was aan de lijn om verslag te doen van zijn grote oversteek, maar wilde liever alweer vertellen over zijn nieuwe project, het zwemmen van de Elfstedentocht. Hij nam daarvoor meer tijd dan de dj eigenlijk voor hem had. En hij kreeg die tijd ook. Want hij heeft een missie. Hij wil iets doen voor mensen met kanker, de ziekte waarvan hij zelf herstelde.

Dat klinkt logisch, maar is best lastig als je er even over nadenkt. Want Van der Weijden is geen oncoloog. Geen farmaceutisch onderzoeker. Geen moleculair bioloog. Hij begeleidt geen gespreksgroepen voor kankerpatiënten. Maakt geen haarwerken. Is niet de directeur van het Verbeeten Instituut. En geen CliniClown. Hij wil iets doen voor mensen met kanker, maar wat kan hij doen? Hij is zwemmer!

En dus zwemt hij. 

Ineens trof het me: Maarten van der Weijden doet het met wat hij heeft.

Oké, hij heeft veel. Maar hij doet er ook écht veel mee. En hoewel hij het niet alleen voor zichzelf doet, cijfert hij zichzelf ook niet weg. Voordat hij kanker kreeg, zwom hij ook al goed en wilde hij ook al steeds verder zwemmen. Dat is nu niet anders. Hij zet nog steeds zijn talent om lang en hard te zwemmen in, laat zich voorstuwen door zijn drijfveer om het uiterste uit zichzelf halen. Alleen hij laat deze samenkomen met zijn behoefte om iets te doen voor mensen met kanker en vertaalt dat naar actie. Naar werkzaamheden, zo je wilt. Vrijwilligerswerk, in dit geval. Hij doet wat hij te doen heeft met alles wat hij in zich heeft. In datzelfde vasthoudende tempo waarmee hij zich door de Noordzee bewoog.

Om het te doen met wat je hebt, hoef je geen uitzonderlijk zwemtalent te hebben. Of kanker te overleven. Jij hoeft het alleen maar te doen met wat jij hebt. Of dat nu meer of minder is dan een ander, dat maakt niet uit. Het is anders. Het is van jou. Jij doet het met jouw talenten, met jouw drijfveren, met jouw ervaring. Juist dat geeft zin aan je leven. Sta eens stil bij je eigen levensverhaal. Wat heb je verzameld in al die jaren? Waar liep je tegenaan, wat heb je geleerd? Wie ben je geworden?

Nu lijkt het bij Van der Weijden een vrij gemakkelijke optelsom. Ex-kankerpatiënt + olympisch kampioen openwaterzwemmen = sponsorzwemacties voor kankeronderzoek. Maar zo simpel is het niet, zeker niet vooraf, en al helemaal niet voor jezelf. Bovendien heeft Van der Weijden wiskunde gestudeerd, heeft hij een succesvolle financiële carrière achter de rug bij Unilever en is hij schrijver en spreker. Het kan lastig zijn om echt zicht te hebben op wat je hebt, op wat je krijgt, en op hoe je dat combineert tot dat wat je te doen hebt. In je werk of in een ander deel van je leven. Dat vraagt om onderzoek. Om bezinning. Om zelfkennis. En om lef. En soms kun je er wel wat hulp bij gebruiken. Het kost moeite en vaak ook meer tijd dan je vooraf hoopt. Dat is oké. De Maarten van der Weijden Foundation zag ook ‘pas’ in 2017 het levenslicht, terwijl hij in 2001 kanker kreeg en in 2008 Olympisch Kampioen werd. Het ontdekken van je persoonlijke missie, want zo kun je ‘het doen met wat je hebt’ ook vertalen, kost nu eenmaal tijd.

Niemand zal in het geval van Maarten van der Weijden de aanhalingstekens om ‘pas’ weglaten. Iedereen begrijpt dat hij die tijd nodig had. Misschien kun je met net zoveel compassie naar je eigen weg kijken. Want ook al ziet die er minder spectaculair uit dan die van Van der Weijden, ook jij hebt je eigen golven. En het zijn juist die golven in je levensverhaal en hoe je daarmee bent omgegaan, die jouw missie richting geven.

Jamie Nederpel
Redactie Noloc
www.jamienederpel.nl