Vaak denken mensen dat loopbaancoaching ervoor zorgt dat je rigoureus van baan verandert. Dat je er tijdens de coachwandelingen zult achterkomen dat je toch écht die bed & breakfast in Toscane moet gaan runnen. Of dat je á la minute je saaie baan zult opzeggen om als dolfijnentrainer op Curaçao te gaan werken. Alsof je loopbaantraject alleen succesvol is als er iets groots en meeslepend uit komt!

Soms komt er inderdaad iets groots een meeslepends uit. Een schoonheidsspecialiste die tandarts wordt. Of iemand die vanuit een uitkering een eigen bedrijf opstart. Maar dat hoeft niet. Sterker nog, er hoeft helemáál niets in je situatie te veranderen om toch weer met energie je werk te doen. Als je alleen de manier waarop je tegen jezelf en je werk aankijkt verandert, verandert je werk vanzelf mee.

Onlangs zag ik op Discovery Channel een prachtig voorbeeld van hoe dat werkt. Voor het programma ‘Naked and marooned’ heeft Ed Stafford zichzelf op een onbewoond eiland laten droppen. Zonder eten, drinken, gereedschap of zelfs kleren moet hij 60 dagen overleven. Hij bouwt een hut om in te slapen en maakt een dak door bladeren te vlechten. Een klus die hem met mes en touw vier uur zou kosten, maar waarover hij nu tien hele dagen doet. En hij weet niet eens zeker of het hem wel dat oplevert wat hij ervan verwacht: een waterdichte, droge slaapplek. Het vlechten is eentonig. Halverwege dreigt hij de moed te verliezen. Hij krijgt last van zijn rug en nek. Hij krijgt een boomstam niet los die essentieel is om zijn dak straks omhoog te houden. Hij vindt bijna geen eten meer. Heeft nog amper energie. Kortom, hij zit er doorheen.

Dan doet hij iets opmerkelijks. Hij geeft niet op, maar geeft zich over. Hij legt zich neer bij het feit dat het bouwen van de hut nu eenmaal veel tijd kost en saai werk is. En dat hij niet weet of hij succesvol zal zijn. Hij besluit dat dat oké is. Dat het de moeite waard is om te proberen. Daardoor, en alléén daardoor, ziet hij het minder somber in. Hij voelt de pijn in zijn nek en rug niet meer zo. Het vlechten gaat makkelijker. Hij krijgt er weer zin in. Hij besluit zelfs meer te vlechten dan hij van plan was. En dan zit ineens alles mee. De boom die hij nodig heeft, komt eindelijk los. Hij vindt weer eten. Het dak blijkt waterdicht. En als hij zijn intrek neemt in de hut, viert hij het. Met verse bladerthee. Het was een hele klus. Maar het is gelukt. Hij gaf zich over en alles kwam naar hem toe.

Zo kan het met je werk ook zijn. Bijvoorbeeld door in te zien dat je wél je natuurlijke talenten gebruikt, ook al zijn dat talenten die je zelf niet zo heel bijzonder vindt. Door te beseffen dat je goed op je plek zit, ook al ziet je baan er van de buitenkant misschien niet zo spannend uit. Door je te realiseren dat je een wezenlijke bijdrage levert, al los je de wereldhonger niet op. En door je over te geven aan het feit dat je niet perfect bent, net als je collega’s en de organisatie waarin je werkt. Verander je blik en je wereld verandert mee. 

Of dat voor jou voldoende is om weer energie uit je werk te halen, daar kom je maar op één manier achter. Door het te proberen. Ik ben benieuwd naar je bevindingen!

Redactieteam Noloc / Jamie Nederpel